Dit boek onderzoekt een creatief proces tussen twee beeldend kunstenaars (Dimitri Vangrunderbeek, Hans Demeulenaere) en een architect (Thierry Lagrange) met de focus op de relatie tussen abstractie en architectuur.
In plaats van een traditionele academische benadering te hanteren, gaan deze drie makers, samen met architectuurcriticus Jolien Naeyaert, een iteratief proces van anticipatie, reactie en creatie aan.
Ze wisselen ideeën en werken uit, wat leidt tot drie unieke exploratieve en productieve dialogen. Abstractie, een veelvoorkomend concept in de beeldende kunst, wordt minder vaak geassocieerd met architectuur. De interacties tussen de kunstenaars en de architect resulteren in nieuwe ruimtelijke inzichten en verdiepen het begrip van abstractie.